سینمای حرفه ای جهان

میلاد کی‌مرام بازیگر سینما و تلویزیون درباره پیشنهادی که برای ایام تعطیلات به هموطنان دارد به خبرنگار مهر گفت: آخرین فیلمی که دیدم و حالم را بسیار خوب کرد فیلم سینمایی «گرگ وال استریت» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی بود. پیشنهادم به مردم نیز این است که در ایام تعطیلات این فیلم جذاب را بینند چون این اثر از لحاظ بازی، کارگردانی و فیلمنامه بسیار دیدنی و در واقع فستیوالی از همه چیزهایی است که دوست داریم در یک فیلم سینمایی شاهدش باشیم. همچنین توصیه می کنم که مردم سریال «هوم لند» را هم در این ایام تماشا کنند.

وی که نوروز امسال فیلم سینمایی «خط ویژه» را بر پرده سینماها دارد، ادامه داد: همچنین به مردم عزیز پیشنهاد می کنم به دیدن فیلم «خط ویژه» در سینماها نیز بروند. این فیلم حرف دل مردم است و در جشنواره فیلم فجر هم بهترین جایزه اش که همان سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران بود، از مردم گرفت.

بازیگر فیلم «خط ویژه» خطاب به علاقه‌مندانی که قصد دارند به تماشای این فیلم بروند، تأکید کرد: قول می دهم هر کس از دیدن این فیلم خوشش نیاید بعد از تماشای آن بتواند هزینه بلیتش را از تهیه کننده فیلم پس بگیرد. امیدوارم عدالت درباره همه فیلم های نوروزی رعایت شود و همه آثار بتوانند به یک اندازه دیده شوند.

کی‌مرام که جایزه بازیگری اش در جشنواره فیلم امسال را به کودکان مبتلا به سرطان محک تقدیم کرده بود، درباره نامه ای که این کودکان برای وی نوشتند گفت: به هیچ عنوان قصد ندارم درباره این کار و تقدیم جایزه‌ام به کودکان مبتلا به سرطان موسسه محک صحبت کنم چون فقط به خاطر دلم این کار را کردم. بهترین حس و حالی که در سال 92 برایم رخ داد لحظه ای بود که این نامه را خواندم.

وی یادآور شد: این نامه آنقدر برایم ارزش معنوی دارد که تا امروز حالم بسیار خوب است. ارزش معنوی یادداشت این کودکان برایم از بزرگترین جایزه‌ها بیشتر است. بنابراین دوست ندارم درباره کاری که کردم توضیحی دهم چون هر صحبتی در این باره وزن آن را کم خواهد کرد. 

فیلم سینمایی «خط ویژه» به کارگردانی مصطفی کیایی و بازی هنرمندانی چون مصطفی زمانی، میترا حجار، هانیه توسلی، هومن سیدی، میلاد کی‌مرام، پریناز ایزدیار، محمدسام قریبیان از جمله فیلم های اکران نوروزی محسوب می شود. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: یک گروه هکر حساب بانکی آدمی گردن کلفت را خالی می‌کنند. ماجرا لو می‌رود و حالا آنها باید تاوان کارشان را بپردازند.

خبرگزاری مهر

چنگیز جلیلوند: من نمی‌خواهم همان حرف‌های تکراری درباره مسایل دوبله را بیان کنم اما واقعیت این است که تا زمانیکه به دوبله توجهی نشود هیچ انگیزه‌ای برای کار در این عرصه وجود ندارد.

وی ادامه داد: صنف دوبله تنها صنفی است که هیچ گاه عوامل آن دستمزد مناسبی دریافت نمی کنند. یک کارگر عادی در روز 70 تا 80 هزار تومان دریافت می کند اما دوبلورها درآمدشان به 30 یا 40 هزار تومان هم نمی رسد. اگر استثناها و پیشکسوت های این حرفه را کنار بگذارید متاسفانه جوانان امروز هیچ انگیزه ای برای کار دوبله ندارند چون می بینند هر روز باید همه توان خود را در این راه بگذارند و چیزی هم دریافت نمی کنند. حقوق این گوینده ها به زحمت به یک میلیون تومان هم نمی رسد.

این دوبلور و گوینده پیشکسوت یادآور شد: ما در گذشته یک فیلم را با مبلغی خیلی بیشتر از الان دوبله می کردیم. شاید برای دوبله یکی فیلم 300 هزار تومان می گرفتیم که در آن زمان هزینه یک آپارتمان می شد. حالا اما با 3 میلیون تومان هم نمی توان کاری کرد.

جلیلوند افزود: رقم های خوب برای آدم های معمولی نیست. بسیاری از اعضای انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم بیشتر از ماهی 700 هزار تومان نمی توانند درآمد داشته باشند، اگر هم حرفی بزنند همین انجمن را هم تعطیل می کنند. ما جوانان بساری داریم که به دنبال کار می گردند اما وضعیت در دوبله اسفناک است و کسی نمی تواند در این زمینه به راحتی کار کند جوانان هم مدتی می آیند کار می کنند و چون می بینند پولی درنمی آورند، این کار را رها کرده و به سراغ کار دیگری می روند. تلویزیون برای هر گوینده حدود 70 هزار تومان می دهد ولی بیرون از صدا و سیما دریافتی ها بیشتر است. با این حال مشکل این است که کار زیادی بیرون از تلویزیون نیست.

دوبلور شخصیت‌های ایفا شده توسط مارلون براندو از بغض خود درباره سختی ها و مشکلات دوبله گفت و با اشاره به تاثیر نبود حمایت ها در دلسردی دوبلورها تصریح کرد: هر کسی که در کار خود انگیزه نداشته باشد به هیچ جا نمی رسد. حتی آن کسیکه نجاری می کند وقتی چکش خود را بر در و تخته می کوبد، اگر کسی قدر این هنر او را نداند به تدریج دلسرد می شود و دیگر کار خود را با علاقه انجام نمی دهد چون کسی نیست که ارزش کار استاد نجار را بداند. این واقعیت امر است که بچه های ما در دوبله زحمت می کشند اما نه گوشه چشمی به آنها می شود و نه حتی دلگرمی برایشان وجود دارد. کارها ماشینی شده است گویندگان انگار می آیند تنها دوبله می کنند و بعد می روند. دوبلورها را حقوق بگیر کرده‌اند.

جلیلوند در پیشنهاد خود برای اینکه چگونه می توان به صنعت دوبله کمکی کرد و آن را به دوران طلایی خود بازگرداند، گفت: باید سینمای نمایش دهنده فیلم های خارجی وجود داشته باشد تا وقتی فیلمی را دوبله می کنید، جایی باشد که آن را ببینید و به دیگران معرفی کنید. چه کسی می رود و این سی دی ها را تهیه می کند، فیلم را باید در سینما دید تا مخاطبان هم سرگم شوند و هم سینما رفتن برای مردم ما عادت شود. مخاطبی که به سینما می رود باید گزینه های مختلف و متنوعی داشته باشد. باید برای سلیقه های مختلف فیلم وجود داشته باشد، نمی توان سینما را فقط به فیلم های ایرانی منحصر کرد.

خبرگزاری مهر

تعداد افراد آفریقایی-آمریکایی که در سال 2013 به سینما رفتند برای اولین بار از سال 2009 تا به حال با افزایش روبه رو شده است.

انجمن ملی صاحبان سینماها این افزایش را به گوناگونی فیلم های سال گذشته، و همچنین ازدیاد عناوینی که به موضوعات مربوط به شخصیت‌های آفریقایی-آمریکایی می‌شد، مرتبط دانسته‌اند. فیلم های «پیشخدمت»،‌ فیلم برنده اسکار «12 سال بردگی» و کمدی های کوین هارت یعنی «تعطیلات ساقدوش» و «ولادت سیاه» از جمله این فیلم‌ها بوده‌اند.

آمار ارایه شده از سوی این انجمن نشان می دهد بیش از 170 میلیون فرد آفریقایی-آمریکایی در سال 2013 به سینماها رفتند که نسبت به حدود 150 میلیون نفر در سال 2012، افزایشی 13 درصدی را نشان می‌دهد.

به طور کلی اقلیت‌ها در آمریکا سال گذشته درصد بزرگتری از خریداران بلیت‌های سینما را تشکیل دادند. مهاجران آمریکای لاتین هنوز هم بیش از هر گروه نژادی دیگر به سینماها می‌روند و 25 درصد از خریداران بلیت های سینما را تشکیل می دهند،‌ آن هم با وجود اینکه آن ها تنها 17 درصد از کل جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند. آفریقایی-آمریکایی ها که 12 درصد از کل جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند، 13 درصد کل بلیت ها را خریداری کردند. آسیایی‌ها و اقلیت های نژادی دیگر که 8 درصد جمعیت کل ایالات متحده را تشکیل می دهند، 8 درصد کل بلیت ها را نیز خریداری کردند.

سفیدپوستان با وجود اینکه 60 درصد کل جمعیت را تشکیل می دهند تنها 54 درصد کل بلیت ها را خریداری کردند و برای اولین بار میزان سینماروهای سفیدپوست به زیر 50 درصد رسید.

این در حالی است که سال 2013 بالاترین رشد در نمایش فیلم‌های اسپانیایی زبان در سینماهای آمریکا مشاهده شد و در عین حال در بیشترین فیلم‌ها بازیگران سیاهپوست نقش‌های مهم را برعهده داشتند.

به گفته انجمن ملی صاحبان سینماهای آمریکا «12 سال بردگی» مهمترین فیلم این نسل محسوب می‌شود و خیلی از سیاهپوستان منتظر رسیدن آن به سینماها نشدند و آن را در خانه تماشا کردند.

در همین حال گزارش‌ها حاکی از این است که تنها 50 درصد تماشاگران فیلم «مرد آهنی» سفیدپوست بودند و آسیایی‌ها 18 درصد و اسپانیایی تبارها 14 درصد تماشاگران این فیلم را تشکیل داده بودند و آفریقایی – آمریکایی‌هایی که به تماشای این فیلم نشستند، 11 درصد بودند.

نکته قابل توجه این که 32 درصد از جمعیت آمریکای شمالی در سال 2013 هیچ فیلمی در سینما ندیدند.

خبرگزاری مهر

سینمای ایران در سال گذشته فراز و فرودها و پدیده های بسیاری به خود دیده است که یکی از این پدیده ها نرگس آبیار با فیلم «شیار 143» در ژانر سینمای دفاع مقدس است؛ فیلمی که برای ورود به سی و دومین جشنواره فیلم فجر با چالش هایی مواجه شد اما در نهایت به بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر راه یافت و اتفاقا به یک شگفتی تبدیل شد.

نرگس آبیار کارگردان این فیلم سینمایی به پدیده بودن اثرش معتقد نیست و تاکید دارد کلمه پدیده از آن دست کلماتی است که بیش از اینکه بار مثبت داشته باشد، سنگینی فعالیت در آینده را بر دوش‌اش سنگین‌تر می‌کند.

در گفتگویی که با آبیار انجام داده‌ایم به نکاتی از قبیل حمایت حاتمی کیا از این فیلم در جشنواره فجر، نگاه این کارگردان جوان به نوروز و توصیه‌های نوروزی اش به مردم برای کتاب خواندن و رفتن به سینما و دیدن فیلم «چ» اشاره شده است که آن را می‌خوانید:

* سال 1392 و حضور شما با فیلم ««شیار 143» در عرصه سینما به‌ویژه در جشنواره سی و دوم فیلم فجر و به دنبال آن درخشش فیلم، شگفتی اهالی سینما را برانگیخت. ارزیابی خودتان از سالی که گذشت چیست؟

 - سال گذشته با سختی شروع شد و پس از روزهای سخت فیلمبرداری و پس‌تولید «شیار 143» به مرحله حساس انتخاب این فیلم بریا جشنواره سی و دوم فیلم فجر رسیدیم که گذر از این مرحله واقعا سخت بود و تا جاییکه همه ما فکر می کردیم زحمات ما دیده نخواهد شد اما خدا را شکر که روند دیده شدن این فیلم در سرازیری افتاد و همه مراحل به خوبی پیش رفت و حتی در برخی از مراحل خود ما هم غافلگیر شدیم.

*قبول دارید به عنوان پدیده سینمای سال مطرح شده‌اید؟

-  واقعیت این است که کلمه پدیده از آن دست کلماتی است که بیش از اینکه بار مثبت داشته باشد، بار منفی دارد. به هر حال این مساله بار سنگین مسئولیت را بر دوش من می گذارد. اما در نهایت معتقدم اینگونه مطرح شدن انتظار و توقع را به شدت بالا می برد که این انتظار از جهتی خوب است و فیلمساز را در راهی که پیش‌رو دارد استوار می کند و باعث می شود محکم تر قدم از قدم بردارد.

مریلا زارعی در شیار 143

.

*  به اعتقاد شما غیر از فیلم «شیار 143» کدام یک از فیلم‌های جشنواره توانست جریان‌ساز باشد؟

 -  به دلیل درگیر بودن در اکران های مردمی نتوانستم فیلم های زیادی را در جشنواره ببینم و قدرت انتخاب داشته باشم اما به کرات می شنیدم که ویترین سینمای ایران بسیار متنوع است.

*سئوالم را به شکل دیگری مطرح می کنم. «شیار 143» چه ویژگی داشت که در جشنواره سی و دوم جریان ساز شد؟

-  در صحبت هایی که با برخی از کارشناسان و فیلمسازان داشتم به این جمع بندی رسیده بودند که این فیلم از این جهت مطرح شد که فضا و جغرافیایی که داستان این فیلم در آن می گذشت در سینمای ایران کمتر دیده شده بود و فرهنگ بومی و فولکلوریک کرمان به خوبی تصویر شده و در پایان هم توانسته بود احساس یک مادر شهید را از دیدگاه متفاوتی به تصویر بکشد. شاید فاکتورهایی از این دست این فیلم را نسبت به سایر فیلم های حاضر در جشنواره فیلم فجر متمایز کرد.

* ابراهیم حاتمی کیا کارگردان فیلم سینمایی «چ» از جمله فیلمسازانی بود که در بخش مسابقه سینمای ایران با شما و فیلم «شیار 143 » رقیب بود ولی او در طول برگزاری جشنواره فیلم فجر از این فیلم حمایت کرد و این حمایت باعث شد فیلم شما بهتر دیده شود. تا چه اندازه نقش حاتمی کیا در دیده شدن «شیار 143 » را مهم ارزیابی می کنید؟

-  قطعا ابراهیم حاتمی کیا تاثیر بسزایی در دیده شدن فیلم داشت و حمایت و حضور این فیلمساز غیرقابل انکار است. اما این نکته را در نظر داشته باشیم که حاتمی کیا از این فیلم تا پیش از نمایش «شیار 143» در برج میلاد حمایت نکرد و هیچ اظهار نظری از او در رسانه ها نیز منتشر نشد.

«شیار 143» تا روز نمایش در برج میلاد، آمار خوبی در سینماهای مردمی داشت و رسانه ها نیز مطالب خوبی درباره فیلم می نوشتند. در واقع موج مثبت و استقبال مردمی از این فیلم قبل از حمایت حاتمی کیا وجود داشت. البته قطعا حاتمی کیا از فیلم ضعیف حمایت نمی کند. بنابراین این فیلمساز از فیلمی که دید دفاع کرد و به هیچ عنوان در جهت تبلیغات و یا جهت دهی وارد نشد.

نکته دیگر اینکه سینمای جنگ برای حاتمی کیا یک دغدغه است و این فیلمساز در جشنواره سی و دوم با بخشی از دغدغه های خود یعنی فیلم «چ» به بخش مسابقه سینمای ایران راه یافت و طبعا فیلمش رقیب «شیار 143» بود، البته ابراهیم حاتمی کیا در مقام استادی است و قصد مقایسه ندارم اما به هرحال این دو فیلم با یکدیگر رقیب بوده اند.

* غیر از حاتمی کیا فیلمسازان دیگری نیز نظر مثبتی روی فیلم داشتند و از «شیار 143» دفاع کرد.

-  علاوه بر این بزرگان که حمایت خود را از این فیلم در جشنواره اعلام کردند، برخی از نویسندگان و کارشناسان چون عبدالجبار کاکایی قبل از برگزاری جشنواره و درست در ایامی که احتمال می رفت این فیلم توسط هیات انتخاب مردود اعلام شود از فیلم حمایت کرد.

کاکایی «شیار 143» را در دفتر کار ما دید و در حمایت از این فیلم خطاب به هیات انتخاب یادداشت نوشت که در رسانه های مختلف منتشر شد. حتی فرزندان سرداران شهید باکری، همت، دستواره و برخی دیگر از عزیزان مربوط به دوران دفاع مقدس فیلم را دیدند و دوست داشتند بنابراین این حمایت تنها مختص به حاتمی کیا نبود.

شیار 143

* تقدیم کردن فیلم «چ» به مریلا زارعی و «شیار 143» توسط حاتمی کیا بیشترین نمود را در این زمینه داشت.

- قطعا اینگونه بود. زمانی که حاتمی کیا فیلم سینمایی «چ» را به یک فیلم دیگر تقدیم کرد این کار او مانند بمب در فضای رسانه‌ای ترکید و پس از آن مجید مجیدی فیلم را دید و بسیار دوست داشت و طبیعتا مجیدی کسی نیست که تحت تاثیر جو‌سازی‌های فیلم ببیند و نظر بدهد.

* فکر می کنید دلیل این همه حمایت‌ها چه بوده است؟

- فیلم «شیار 143» را بی‌ادعا ساختیم و هیچگاه هم اینگونه مطرح نکردیم که این فیلم یک نوآوری در حوزه سینمای دفاع مقدس است. اصلا چنین ادعایی نداشتیم و نداریم بلکه من به عنوان کارگردان سعی کردم حس و حال اثر را به درستی از آب درآورم و در این راه تیم تولید هم با من همراهی کردند.

* با ستاره شدن فیلم «شیار 143» کار شما به عنوان کارگردان در ساخت فیلم بعدی سخت تر و انتظارات جامعه سینمایی و البته مخاطبان از نرگس آبیار بیشتر می شود. برای فیلم بعدی خود چه برنامه ای دارید؟

- کاملا موافق هستم که کار من سخت‌تر شده است. در حال حاضر فیلمنامه آماده‌ای در حوزه سینمای اجتماعی دارم اما قطعا بعد از فیلم «شیار 143» باید تامل کنم و به خودم فرصت دهم تا با دقت و جزئی‌نگری وارد ساخت فیلم بعدی شوم.

شیار 143

* اشاره کردید فیلمنامه اجتماعی در دست دارید. اما این انتظار ایجاد شده که فیلم بعدی را در حوزه دفاع مقدس بسازید.

- مطمئن نیستم کار بعدی من در این حوزه باشد چون دوست دارم عرصه های مختلف فیلمسازی در ژانرهای مختلف را تجربه کنم و نمی خواهم محدود به ساخت فیلم در حوزه دفاع مقدس باشم چون کسب تجربه های مختلف کمک شایسته ای به وسعت دید فیلمساز می کند. اما در هر حال حس و حالم بعد از دیده شدن فیلم «شیار 143» خیلی خوب است و انرژی مضاعفی برای انجام فعالیت هایم دارم. از سوی دیگر حواسم هست که باید با دقت بیشتری در حوزه کارگردانی پیش بروم.

* با توجه به این نکته که می گویید دوست دارید همه حوزه های فیلمسازی را تجربه کنید، آیا باز هم در حوزه دفاع مقدس فیلم خواهید ساخت؟

- قطعا. ولی نمی دانم آیا فیلم بعدی ام در حوزه دفاع مقدس خواهد بود یا نه اما اگر شرایط فراهم شود حتما فیلم بعدی خود را در این حوزه خواهم ساخت.

* با توجه به اینکه در ایام نوروز هستیم، برای نو شدن سال چه برنامه ای دارید؟

- آنچه مسلم است یک سال پر تنش با سفرهای متعدد را پشت سرگذاشته ام و قطعا دوست دارم بعد از دیدن خانواده و دیدار با اقوام، در جایی با خود خلوت کنم، فیلم ببینم و کتاب بخوانم.

شیار 143

* چون نویسنده هستید این سئوال را مطرح می‌کنم؛ چه کتابی را برای خواندن به مردم در ایام نوروز پیشنهاد می کنید؟

- اخیرا مجموعه داستانی به نام «خوبی خدا» با ترجمه امیر مهدی حقیقت خوانده‌ام که پیشنهاد می‌کنم علاقمندان به کتابخوانی این مجموعه داستان را بخوانند و نکته دیگر اینکه از همه می خواهم اگر می خواهند به یکدیگر هدیه دهند کتاب هدیه دهند.

* چه کتابی را برای هدیه دادن پیشنهاد می کنید؟

- من کتاب هایی به اسم «حکمت های کوچک» دارم که تم این کتاب معرفت‌شناختی است و فکر می کنم برای هدیه دادن در ایام نوروز مناسب است. یک پیشنهاد نوروزی دیگر هم دارم و آن دیدن فیلم سینمایی «چ» در اکران نوروزی است زیرا فکر می کنم «چ» برجسته ترین فیلم در میان فیلم های اکران نوروزی است.

* به عنوان سئوال آخر چه آرزویی برای مردم در سال جدید دارید؟

- امیدوارم امسال سال خوب، پربرکت و رحمت معنوی و مالی برای مردم باشد.

پریسا ساسانی / خبرگزاری مهر